De kleuter doet jou na

Een kleuter houdt tijdens het spelen een klapspiegeltje aan zijn oor en doet alsof hij aan het bellen is. Je glimlacht, omdat je het gedrag herkent van de moeder het kind. Ook haar zie je vaak bellen op het schoolplein. Maar niet alleen het gedrag van de ouder, ook het gedrag van de leerkracht heeft een grote invloed op het kind. Hoe komt dit eigenlijk?

Spiegelneuronen

In de hersenen bevinden zich spiegelneuronen en kinderen spiegelen hierdoor de acties en reacties van mensen om hen heen (Rushton, Juloa-Rushton, & Larkin, 2009). Het kan negatief uitpakken: wanneer een leerkracht bijvoorbeeld vaak een harde stem gebruikt , kunnen de kinderen ook luid gaan praten. Maar het kan ook positief uitpakken: wanneer de leerkracht zelf op de juiste manier op zijn stoel zit, kunnen kinderen dit nadoen.

Emoties spiegelen

Rushton, Julia-Rushton en Larkin (2009) beschrijven dat sommige onderzoekers vermoeden dat zelfs de emoties van de leerkracht gespiegeld worden door kinderen. Kinderen observeren de expressies en de gemoedstoestand van de leerkracht en internaliseren hoe de leerkracht zich voelt. Wanneer de leerkracht geen zin heeft in de dag, kan dit dus een negatieve invloed hebben de motivatie van de kinderen. Daarentegen kan een vrolijke en energieke leerkracht, ervoor zorgen dat kinderen zich ook fijner voelen.

Praktische tips

Wellicht neem je je nu voor om altijd vrolijk en rustig te zijn, zodat dit overslaat op de kinderen. Maar wanneer je je van binnen naar en druk voelt, zal dit echter een negatief effect hebben op de kinderen. Je lichaamsgedrag zegt dan waarschijnlijk iets anders dan wat je naar de kinderen benoemt, en de kinderen kunnen hiervan in de war raken (Rushton, Juloa-Rushton, & Larkin, 2009). Beter kun je ervoor zorgen dat je je daadwerkelijk vrolijk en rustig aan de dag begint. 

Voor schooltijd kun je druk zijn met allerlei zaken: stoelen in de kring zetten, computers opstarten en de laatste spullen opruimen. Het kan belangrijk zijn dat dit gebeurt, en je kunt daarnaast ook proberen tijd te nemen voor jezelf. Hoe voel je je en wat heb je nodig om je bijvoorbeeld rustiger of juist energieker te voelen? Misschien lukt het om zo met een positief gevoel aan de dag te beginnen, zodat je het goede voorbeeld kunt geven aan de kinderen en zij dit voorbeeld kunnen spiegelen.

Referentie

Rushton, S., Juola-Rushton, A., & Larkin, E. (2010). Neuroscience, play and early childhood education: Connections implications and assessment. Early Childhood Education, 37(5), 351-361. https://doi.org/0.1007/s10643-009-0359-3